Opis filmu

 „Boję się świata bez wartości, bez wrażliwości, bez myślenia. Świata, w którym wszystko jest możliwe. Ponieważ wówczas najbardziej możliwe jest zło”.

Ryszard Kapuściński

Te słowa najlepiej oddają powody dla których wyjechałem do Syrii, do Aleppo. Gdy moje dzieci dorastały starałem się im przekazać wizję świata, który do nich należy. Świata, w którym mogą realizować swoje marzenia, mogą kochać, mogą po prostu godnie żyć. Ale taka opowieść o świecie zobowiązuje. Powstanie w Syrii postawiło przede mną pytanie: czyja to wojna, czyja walka? Jeśli to jest mój świat i moich dzieci - to walka o wolność obywateli syryjskich jest również moją sprawą.

Od trzech lat trwa powstanie przeciwko bezlitosnej dyktaturze Assada. Skala przemocy, pogardy dla ludzkiej godności i wolności obywatelskich stosowana przez aktualny reżim polityczny w Syrii jest niewyobrażalnym skandalem uwłaczającym europejskim wartościom, którymi się tak szczycimy. Tam codziennie giną ludzie. Każdego dnia walczą o następne godziny życia. 

W lipcu i sierpniu 2013 roku Autorzy realizowali, w powstańczym, bombardowanym mieście  Aleppo, jako jedyna zachodnia ekipa filmowa, materiał do filmu dokumentalnego p.t. Notatki z ciemności. Aleppo. Powstał unikalny zapis sytuacji w Syrii pokazujący normalnych ludzi.

Polscy filmowcy poznali wielu bohaterów, którzy odbiegają od uproszczonego i kłamliwego obrazu Syryjczyka, jaki prezentowany jest w medialnych przekazach na całym świecie - krwawy rebeliant, terrorysta, okrutnik zjadający serca swoich przeciwników. Dokumentalna obserwacja cierpliwym okiem kamery pozwoliła autorom uczciwie pokazywać oblicze spotkanych ludzi. Powstał  unikalny zapis życia miasta widzianego z perspektywy jego mieszkańców zmagających się z trudami wojny. Obok wybuchających bomb, pod ostrzałem snajperów bohaterowie filmu opowiadają o rewolucji i    o swoich marzeniach. Społeczny dziennikarz, uliczny sprzedawca, duchowny, przedsiębiorca, lekarz z polowego szpitala, sklepikarz – zwykli ludzie, którym zamarzyła się wolność. Sytuacje walk z pierwszej linii frontu przeplatają się z nauką Koranu w chwilach wypoczynku. Pomoc  humanitarna potrzebującym miesza się z niepokojami i protestami na ulicy. Żołnierz opiekuje się swoim rannym synem, lekarz walczy o życie poszkodowanych, społeczny filmowiec przygotowuje kolejny materiał. 

Mohammad Sayeed, dziennikarz Aleppo Media Center dokumentuje fatalną sytuację w mieście. Równocześnie z niepokojem myśli o córeczce i żonie. Sheikh Kasim, muzułmański duchowny w jednej z dzielnic biedoty, stara się nieść pomoc bliźnim dotkniętym przez wojnę. Organizuje ze swoimi ludźmi dostawy chleba, remontuje szkoły, oczyszcza miasto ze śmieci. Doktor Ammar Zakaria, były syryjski oficer, to lekarz jednego z prowizorycznie wyposażonych szpitali polowych, walczący o życie rannych. Historia jego rodziny to pasjonująca i równocześnie wstrząsająca historia ucieczki z reżimowego wojska.Pozostali trzej bohaterowie stawiają reżimowi zbrojny opór. Abu Ahmed jest powstańcem Armii Wolnej Syrii. Walczy w Starym Mieście. Majid Fleyes, komendant Frontu Centrum nadzoruje Karaj al Hajis. Jest to jedyne otwarte dla cywilów przejście między terenami pod kontrolą reżimu, a opozycji - swoista aleja snajperów.

Ostatnim bohaterem jest Abu Haider, dowódca radykalnej brygady żołnierzy islamskich, zrzeszonej w, określonym na Zachodzie, jako terrorystyczne, ugrupowaniu Jabhat Al Nusra. 

Film prezentuje panoramę postaci, aby oddać im głos. Wstrząsające reporterskie relacje z akcji ratunkowych po bombardowaniach uzupełniane są rozważaniami bohaterów filmu o Islamie, religii budującej ich tożsamość. Co robią, gdy mrok rozpaczy ogarnia ich dusze? Dramatyczne losy naszych bohaterów brutalnie kończy śmierć. Sheikh Kasim nie żyje – zginął rozdając chleb potrzebującym. Zginął syn Abu Haidera walcząc na pierwszej linii frontu, zastrzelony został kierowca karetki pogotowia gdy wiózł rannego do Turcji. Nie żyje Mohammad Dillo – kierowca Kasima  i Ammar , pracownik PIN.  Zginęli tak jak tysiące mieszkańców Aleppo.

Walka o godność bo jeszcze ona pozostała gdy nie ma się już nic. Walka życia ze śmiercią. A nie na odwrót. Życie w filmie, tak jak w Aleppo, jest aktywne, dynamiczne, nieustępliwe a nie śmierć. Choć na pierwszy rzut oka wydaje się, że jest na odwrót. Zrzucane z samolotów i helikopterów bomby zamieniają całe kwartały dzielnic w gruzowisko. Ale z pyłu o smaku krwi wyłaniają się ludzie, żywi, spiesząc na pomoc tym, których życie tli się jeszcze pod zwałami domów. Ludzie w wojnie. 

Jakże zarejestrowane obrazy z Syrii, z Aleppo przypominają obrazy zarejestrowane przez powstańczą ekipę filmową w Powstaniu Warszawskim. Podobieństwo nie kończy się na obrazach. Tak jak wtedy tak i dzisiaj świat patrzy … I jeszcze jedna okrutna analogia. W czasie gdy Jan Karski bił na alarm, wymordowano już większość obywateli żydowskich mieszkających w Polsce. Było jednak jeszcze dość czasu, by uratować nielicznych ocalałych. Jan Karski, który dożył wieku 86 lat, uznałbierność wolnego świata za „drugi grzech pierworodny” ludzkości. Jego udokumentowane świadectwo nadal jest jednym z najbardziej stanowczych świadectw przeciwko wojnie i wezwaniem do działania przeciw aktom dyskryminacji, poniżania, niesprawiedliwości i brutalności – które są podstawowymi przyczynami zbrodni politycznych i ludobójstwa. Wracamy z kamerą do naszego skrawka na ziemi odległego od Polski o trzy tysiące kilometrów. Opowiadamy losy naszych przyjaciół z Aleppo, dla których życie trudniejsze jest niż śmierć.Aby widzowie przekroczyli granice obojętności.